Drie jaar koe!

Haay,

Waarschijnlijk denk je naar het lezen van de titel, juist Cait is helemaal van het padje af. Dat klopt! Nee hoor, ik ben niet gekker dan normaal. Dat zou er namelijk ook nog is bij moeten komen. Waarom wel deze titel? Nouuuu 25 febrauri ben ik namelijk wel degelijk 3 jaar koe, oh en op die dag bestaat liefscait.nl alweer 2 jaar. 2 jaar jongens, klein schouderklopje voor mezelf. Maar goed vandaag wil ik jullie graag vertellen wat die 3 jaar koe nou inhoud en wat die nou precies betekent. Lees je mee?

3 jaar koe dus, voor vele klinkt dit relatief bizar. Want hoe kan dat, waarom kan dat en wat heeft dat nou voor een invloed op je dagelijks leven? Laat ik bij het begin beginnen, naast dat ik een longziekte heb ben ik geboren met een hartafwijking. Deze heet ook wel tetralogie van fallot. Teta wattes? In vrij nederlands vertaald ook wel 4 fouten tijdens de bouw van het hart. Meneer fallot heeft dit destijds ontdekt. Er kunnen verschillende fouten voorkomen, maar bij mij waren het de volgende vier; er zat een gaatje in het tussenschot van de linker- en rechterkamer van het hart. De toegang van de rechterkamer naar de longslagader is vernauwd, mijn aorta staat scheef boven het tussenschot geplaatst en de hartspier van mijn rechterkamer is verdikt. In mijn eerste levensjaar heb ik hiervoor een openhart operatie gehad. Hierbij gingen ze het gaatje dichten, het vergroten van de longslagader en de klep repareren.

Maar hoe kom je bij die koe dan? Gekocht op de markt, nee grapje. Drie jaar geleden is mijn longslagaderklep vervangen. Dit omdat deze pittig erg lekte en er simpelweg geen anderen oplossing was. Mij werd er in eerste instantie verteld dat ik een varkens klep kreeg. Maar toen de operatie naderden bleek een koeienklep toch net iets geschikter te zijn. Deze klep komt niet uit het hart van de koe, want dat zou natuurlijk veel te groot zijn. Mijn dierbare (haha dier) klep komt uit een halsslagader van een koe. Koeien staan namelijk vaak naar beneden gebogen om gras te eten, die klep is dus extra sterk. Uiteraard hebben ze deze klep heel goed schoon gemaakt. Uiteraard zorgen ze er ook voor dat hij helemaal passend is op mijn lichaam. Inmiddels leef ik alweer 3 jaar met die klep, dus die missie is in elk geval volbracht.

Hoe hebben ze dit stukje koe kunnen plaatsen? Mocht je niet zo van heel veel details houden zou ik snel door lezen naar het volgende stukje. Tegenwoordig zijn er twee opties om je klep te vervangen door een stukje koe, varken of kunst. Via de lies of helemaal open. Via de lies is veel minder ingrijpend echter kunnen ze dat nog lang niet bij alle gevallen. Toen mijn klep vervangen moest worden, konden ze dit nog niet via mijn lies doen. De volgende vervanging (want die gaat er zeker komen) kan gelukkig wel via de lies. Ik ben dus helemaal open geweest, dat betekent dat ze je borstbeen als het ware breken omdat ze anders niet bij je hart kunnen komen. Dan zetten ze twee klemmen op beide delen zodat de boel open blijft, vervolgens sluiten ze je hart aan op een hartlong machine en de beademing. Want zonder stil gelegd hart kunnen ze je niet helpen, in mijn geval werd er eerst via de lies een stukje hartzak los gehaald van het borstbeen. Anders zouden ze die namelijk beschadigen tijdens het open maken. Nou ja wat er dan gebeurt weet ik niet precies, ik denk ook niet dat ik dat wil weten. Als alles weer dicht zit en alles goed op zijn plaats zit, wordt je weer over geplaatst naar de IC. Afhankelijk van hoe de operatie is gegaan blijf je er of heel even liggen of een hele poos. Ik was een gunstig geval en mocht na een nachtje alweer naar de gewone afdeling. Maar ik moet zeggen, ondanks dat ik werd platgespoten met morfine en slaapmiddeltjes. Ik had ongelofelijk veel pijn, die pijn valt niet te omschrijven, daarnaasts sliep ik mega slecht. En had ik alleen maar honger en zin in eten. Nou mocht ik dat niet, dus was ik daar reuze boos over.

Hoe nu verder Naast dat ik heel veel pijn had, kwamen er ook nog twee grote buizen uit mijn buik. Deze drijfde al het overtollige vocht af, met een medisch woord ook wel drains. Mensen ik kan jullie een ding vertellen, die dingen zijn zo ** irritant. Ze zitten alleen maar in de weg enzorgen voor allerlei ellende. Naast dat ik dus pijn had en ik high was van de morfine. Was ik ook nog is zo wit als mijn laken, had ik een infuus voor vocht en sliep ik mega veel. Zo'n operatie is gewoon heel ingrijpend, daar kan je niks aan het veranderen. Na twee weken mocht ik naar huis, op de dag van het Katy Perry concert waar ik uiteraard kaartjes van had. Ik kon inprincipe veel eerder naar huis maar mijn drains gooide constant roet in het eten, maar dat is een verhaal voor de volgende keer. Dit nooit meer!

En toen Toen ik weer thuis kwam kon ik eigenlijk alleen maar huilen, al die ellende van het ziekenhuis kon ik achter laten. De ijzeren platen die ze elke ochtend onder je rug schoven om foto's te maken, de foto's die ze toen ik fitter was van uit een bed maakte wat dus betekende dat ik recht op moest zitten. De eeuwige echo's, de gekke blaas speeltjes om die klaplong beter te maken. Zo kan ik nog wel even door gaan. Maar ook de fijne veilige omgeving, was ook weg. In het begin wilde ik geen eens alleen douchen en was ik bang voor de twee open wonden waar de buisjes zaten. Mooi niet dat ik die ging uitspoelen, open wonden klinkt heel dramatisch dat viel dan ook wel weer mee. Maar voor mij voelde ze destijds als open. Maar ik was ook heel blij dat ik thuis was, langzaam weer mijn eigen leven oppakken. Die twee trappen gingen ineens wel wat beter, ik kon wat makkelijker opstaan en voelde mij relatief fit. Maar wat baalde ik ook, ik was zo ongelofelijk afhankelijk van alles en iedereen om mij heen. Fietsen kon ik wel even vergeten en moest elke week twee keer naar het ziekenhuis.

25 februari 2015 de dag die mijn leven compleet veranderden. Vanaf vandaag tot aan 25 februari deel ik wat fragmenten uit mijn leven dat jaar, want het jaar 2015 was 100% niet mijn jaar.

Liefs
Cait