Heyhoii,
En toen was het alweer bijna 2018… mijn god wat gaat de tijd snel. Vandaag vertel ik over wat ik zo leuk vond aan 2017 en wat ik minder leuk vind en vertel ik waarom ik de komende periode wellicht iet wat minder actief zou zijn op le blog. Lees je mee?
Highlights of 2017
Vorig jaar schreef ik een brief aan 2016, dit jaar vertel ik in oplopende volg orde mijn highlights.
10. Ik begin lekker bij begin dit jaar, februari 2017. Ik stond met mijn koppie in de krant, want ik kwam in actie voor stichting hartekind! Ik was toen zo trots op mijn eigen, de armbanden actie was een groot succes en ook alle aandacht die stichting hartekind kreeg. Yep ik was best wel heel erg trots op mijn eigen.
9. De stage die ik in Maart heb mogen lopen bij de doktersassistente! Ik had een jaar geleden nooit gedacht dat ik überhaupt energie had om stage te lopen. Laat staan bij de doktersassistente.
8. Mijn 17e verjaardag! Weer een jaartje dichterbij de 18 (lees nog 223 dagen, ja ik heb een app en nee dat vind ik niet erg)!
7. Deze herinnering moet nog gebeuren, maar hij zit alvast in mijn hoofd. Ik ga op minicruise naar New Castle Engeland, samen met mijn moeder en oma. In een woord betekent dit SHOPPEN. En laat je mij nou net niet gelukkiger kunnen maken door te winkelen. Ik heb er al mega veel zin in.
6. Een vrij recente highlight, het bowlen met mijn vriendengroep van school. Een spontaan idee maar ontzettend leuk. Ben er wel achter gekomen dat ik mega slecht in bowlen ben!
5. De paar dagen die ik met mijn Engelse familie heb mogen door brengen hier in NL. Mijn oma en opa waren 50 jaar getrouwd en speciaal voor die gelegenheid zijn mijn oom en tante naar NL gekomen. Ik zie ze veel te weinig maar als ze er dan wel zijn, is dat heel speciaal en gezellig.
4. Mijn 17e verjaardag feest, samen met een groepje vrienden lekker eten en karaoke doen op Grease en dergelijke. Mega leuk een herinnering die mij zeker bij gaat blijven!
3. Met stipt op 3 Hartekamp. Eigenlijk zou ik er een heel A4 aan kunnen weide. Want mennn wat was dat mega leuk. Helaas was dit ook het laatste kamp, wegens te weinig animo en niet genoeg budget. Wat ben ik blij dat ik t laatste kamp nog heb mogen mee maken.
2.Mijn baantje bij de Hema, werken zou ik immers nooit kunnen. Is iets wat vaak tegen mij is gezegd en wat ik ook begon te geloven. Tot ik de stoute schoenen aantrok en toch ben gaan solliciteren. Dood eng dat ik het vond. Maar zo zo blij dat ik een kans heb gekregen en tot nu toe ben ik heel blij met mijn plekje.
1. Op 1 staat het behalen van drie deel certificaten. Iets wat ik eigenlijk niet verwacht had, iets wat eigenlijk praktisch onmogelijk leek. Later hoorde ik dat de leraren ook erg verbaasd waren, ik was er nog geen jaar en had al mijn zinnen gezet om examen te doen. Het had hun dus ook niks verbaasd als ik zou zakken. Des te meer dat het zo mega goed voelt dat ik ze anders heb laten zien. Iets wat soms onmogelijk lijkt, hoeft dat niet te zijn.
Deze top 10 is eigenlijk maar een selectie van een prachtig mooi jaar, in tegenstelling tot 2016 en 2015 heb ik heel erg kunnen genieten van 2017. Ik heb zoveel mooie dingen mogen doen, meemaken en nieuwe dingen kunnen leren. Ik ben er van overtuigd dat ik minimaal de helft niet zou hebben meegemaakt als ik ziek was geworden. Of niet zo mooi en speciaal had gevonden als ik niet ziek was, maar ja ik ben nu eenmaal ziek en geniet dus net dat kleine tandje meer van de kleine dingen in het leven. Ik ben niet echt een egoïst (wat best grappig is, aangezien ik een blog schrijf over mijzelf) maar ik ben toch behoorlijk trots op mezelf.
De streberige Cait blijft ook in 2018 blijven bestaan, dus ik zou Cait niet zijn als ik niet al weer nieuwe doelen heb bedacht. Net als vorig jaar schrijf ik deze weer op voor jullie.
- Mijn deelcertificaten halen voor Biologie en Wiskunde
- 18 worden (deze moet zeker lukken, tenzij de minicruise boot de Titanic na gaat spelen…)
- Alleen op vakantie, of in elk geval zonder ouders.
- Een domein naam voor liefscait.nl.
- Meer naamsbekendheid voor PH en daar waar mogelijk een rol in kunnen spelen.
- Nog meer van het leven kunnen genieten en nog meer los kunnen laten.
- Meer go with the flow worden.
Mini break/offline
Zoals ik in het eerste deel van mijn blog al vertelde is er een grote kans dat ik een poosje wat minder actief ga zijn. Zoals jullie kunnen lezen, droom/denk ik veel. Soms zo veel dat het mij ook even te veel word. Dit speelt de laatste tijd een grote rol in mijn leven en zeer binnenkort hoop ik daar de juiste hulp voor mogen te ontvangen. Ik ben nog al een open boek, maar wat er echt in mijn koppie omgaat hoeft voorlopig niemand te weten. Daarom ook mijn keuze om deze bladzijde in mijn leven te beperken tot de mensen in de eerste kring om mij heen. Ik hoop dat ik op jullie begrip kan rekenen. Als de tijd daar is wil ik wellicht wat meer delen over de stand van zaken. Maar ik blijf een blogger en er komt zeker elke maand wel een blogje online.
Dikke thanks voor jullie!
Niet alleen momenten hebben mijn 2017 gemaakt, ook mensen. Dat hebben jullie al uitgebreid in mijn vorige blog kunnen lezen, maar toch moet ik nog even benoemen. Special thanks to de mensen die mijn jaar gemaakt hebben. In de breedste zin van het woord, jullie weten zelf wel wie jullie zijn! En natuurlijk jij als lezer, zonder jouw was ik denk ik niet meer aan t schrijf. Waarschijnlijk ken je mij in real life en lees je dit om dat ik je dwing en anders ik je ontvriend op facebook. Nee grapje. Thanks to jullie ook.
Ik denk dat dit het wel weer was voor vandaag, misschien ook wel voor dit jaar! Dankjewel voor het lezen en misschien tot volgend jaar en anders tot ziens ofzo.
Liefs
Cait <3
Rustig aan Caitlin. Alles op je eigen tempo. Mijn motto is altijd :”leef het leven met volle teugen”.
Genoten ook van je briefwisseling met Alexander.
X en liefs van Annie