Hi
Ik ben weer terug, heerlijke vakantie gehad en nu alweer anderhalve week thuis maar ik was nog even lekker aan het genieten van mijn vrije tijd ;). Ik schrijf nu als een 16 jarige Caitlen, ik ben op vakantie jarig geweest en ik moeten zeggen het verschil tussen 15 en 16 jaar is vrij weinig haha.
Maar goed het normale leven is dus weer begonnen, helaas helaas al moet ik eerlijk zijn toen ik op vakantie was wilde ik graag naar huis en nu ben ik thuis en wil ik graag dat de vakantie nog langer duurt. Simpelweg omdat ik gewoon geen zin in school heb, het is niet dat ik school haat (ja ik ben raar) maar het is gewoon lastig, het is weer iets waar ik met mijn neus op de feiten word gedrukt.
Mijn vakantie bestond best veel uit mentale obstakels, vergelijken met vorige vakantie kan ik niet want toen was ik nog slechter maar ik vergelijk het met de oude ik. Vorige zomer vakantie was er nog een sprankje hoop dat het wel goed zou komen, nu is deze vrijwel verdwenen en dat is soms best wel lastig. Als ik bijvoorbeeld een heuvel op of af moet lopen, de vroegere Caitlen kon dit wel maar nu is het toch wel ontzettend lastig. In ons vakantie huisje in Zweden was onze achtertuin een meer waar je heerlijk in kon zwemmen, zodra ik met mijn keel in het water kom en dus bijna niet meer kan staan, kost het mij zoveel moeite om zwem bewegingen te maken, ik lijk meer op een spartelend hondje dan op iemand die daadwerkelijk zwemt. Dan denk ik vaak terug aan hoe ik vroeger was, toen kon ik het wel allemaal, ik heb zelfs een keer mee gedaan aan de zwem 4 daagse en ook nog volledig afgerond. Dat soort punten maken mij verdrietig en boos, ik ben niet echt boos op iemand maar vooral op alles. Ik kan niet eens boos zijn op iemand (zelfs niet op mezelf) niemand kan er namelijk wat aan doen en als iemand het had gekund had hij/zij het allang gedaan. Maar helaas is het leven niet zo makkelijk.
Dit weekend ben ik wezen kamperen, iets wat ik super leuk vind en altijd al leuk heb gevonden. Tentjes mee, hond in de auto en gaan. Alleen al het gevoel van de irritatie omdat je de tent niet goed opkan zetten voelt best wel fijn haha. We kampeerden op de Hoge Veluwe, een park waar ik al heel vaak geweest ben, je kent het vast wel van de witte fietsen. Precies fietsen, iets wat ik kan op een elektrische fiets en niet lang, lastig dus als je alleen lopend of fietsend de beste indruk van het park kan krijgen. Gelukkig heb ik mijn grote vriend de rolstoel (kuch kuch) en zijn we samen een sterk team, maar de camping ligt 5km van het centrum af. Het park is super toegankelijk voor minder validen wat ontzettend fijn is, overal is aan gedacht zo ook dit probleem een fiets waar je voorop kunt zitten en iemand anders trapt. Een soort van bakfiets maar dan waar ik in pas en het zit een stuk comfortabeler. Ik wist dat die dingen bestonden en dacht vroeger altijd ‘goh handig voor als je moeite hebt met fietsen’ nooit bedacht dat ik er ooit zelf gebruik van moest maken. Maar wat ben ik blij dat dit soort dingen bestaan, zo kon ik toch mee met het fietsen maar koste het mij geen fysieke energie. Ondanks dat ik er in het begin best wel wat moeite mee had, weer zo’n mentaal obstakel en mijn hoofd was het er niet mee eens. Gelukkig zakte het gevoel na een minuut of 20 weg en kon ik de rest van de tijd genieten van het park, de geur en het uitzicht. Het is een dikke aanrader voor iedereen die een beetje van wandelen/fietsen of de natuur houd, mijn ouders hebben er nu een abonnement op genomen wat betekent dat we er de komende tijd vaak genoeg heen gaan wat ik absoluut niet erg vind!
Wat betreft mijn shop, ik ben hard aan het werk en heb al wel wat ideetjes maar ik moet nog even kijken of het realistisch is en makkelijk haalbaar is. Dus houd de shop maar goed in de gaten.
Liefs Cait
